Hallo allemaal,
Daar zijn we dan weer. Een hele tijd geleden weer dat ik weer een blog heb geschreven. Maar nu heb ik dan ook heel veel leuke dingen te vertellen.
We zijn afgelopen vrijdag thuis gekomen van een weekje vakantie in Brabant.
We kregen in februari (geloof ik ) een mailtje van Nicole of we weer een weekje zouden willen verblijven in het huisje van Gijs. Zij is de moeder van Gijs en runt de stichting "Gijsje Eigenwijsje". Vorig jaar augustus hebben we hier ook een weekje mogen verblijven en dit is ons toen zeer goed bevallen.
We sloegen dit aanbod natuurlijk niet af en kozen ervoor om in april te gaan.
Vrijdag de 15e zijn we eerst met Luca naar Monkey Town gegaan om hem lekker te laten spelen en moe te laten worden voor de autorit naar Brabant. Hij vermaakte zich weer kostelijk en sliep dan ook snel onderweg in de auto. Op het park aangekomen ben ik met Luca direct naar de speeltuin gelopen en Mich reed met de auto door naar het huisje. Zo kon hij rustig alles uitladen en de spulletjes een plekje geven en vermaakte Luca zich in de schommel en op de glijbaan.
Het zou rot weer worden die vrijdag, maar gelukkig hebben we alleen onderweg wat regen gehad. Op het park was het droog en Luca kon dan ook meteen lekker in de tuin spelen. De schommel is toch echt favoriet. Hij wordt er zo rustig in. Maar ook samen met papa of mama op de grote schommel is het einde.
's Avonds gingen we lekker uiteten bij het 'vaste eettentje' verderop. Het is maar 2 minuten met de auto en er is een hele grote speeltuin bij voor de kinderen. Ideaal dus voor ons. Totdat het eten bij ons op tafel staat speelden we met Luca lekker buiten en als we gingen eten zetten we hem bij ons aan tafel en keek hij naar Winnie de Poeh op de IPhone of speelde met zijn boekjes. Het ging heel gemoedelijk.
Daar zijn we dan weer. Een hele tijd geleden weer dat ik weer een blog heb geschreven. Maar nu heb ik dan ook heel veel leuke dingen te vertellen.
We zijn afgelopen vrijdag thuis gekomen van een weekje vakantie in Brabant.
We kregen in februari (geloof ik ) een mailtje van Nicole of we weer een weekje zouden willen verblijven in het huisje van Gijs. Zij is de moeder van Gijs en runt de stichting "Gijsje Eigenwijsje". Vorig jaar augustus hebben we hier ook een weekje mogen verblijven en dit is ons toen zeer goed bevallen.
We sloegen dit aanbod natuurlijk niet af en kozen ervoor om in april te gaan.
Vrijdag de 15e zijn we eerst met Luca naar Monkey Town gegaan om hem lekker te laten spelen en moe te laten worden voor de autorit naar Brabant. Hij vermaakte zich weer kostelijk en sliep dan ook snel onderweg in de auto. Op het park aangekomen ben ik met Luca direct naar de speeltuin gelopen en Mich reed met de auto door naar het huisje. Zo kon hij rustig alles uitladen en de spulletjes een plekje geven en vermaakte Luca zich in de schommel en op de glijbaan.
Het zou rot weer worden die vrijdag, maar gelukkig hebben we alleen onderweg wat regen gehad. Op het park was het droog en Luca kon dan ook meteen lekker in de tuin spelen. De schommel is toch echt favoriet. Hij wordt er zo rustig in. Maar ook samen met papa of mama op de grote schommel is het einde.
's Avonds gingen we lekker uiteten bij het 'vaste eettentje' verderop. Het is maar 2 minuten met de auto en er is een hele grote speeltuin bij voor de kinderen. Ideaal dus voor ons. Totdat het eten bij ons op tafel staat speelden we met Luca lekker buiten en als we gingen eten zetten we hem bij ons aan tafel en keek hij naar Winnie de Poeh op de IPhone of speelde met zijn boekjes. Het ging heel gemoedelijk.
Zondag zijn we een eind gaan wandelen en bij terugkomst op het park begon het te regenen. Gelukkig waren we op tijd terug en ontsprongen wij de regendans ;-). Na de bui hebben we geen regen meer gezien die week. Zo fijn, we hebben zulk lekker weer gehad. Na de middagdut van Luca gingen we weer naar de speeltuin en daar vond hij de 'draaimolen' het leukst. En dan wel om hem zelf te laten ronddraaien zonder dat hij erin zat. Hij kreeg het zelfs voor elkaar om hem te laten draaien met papa erin. Hij is zo ontzettend sterk. Van de week had hij eventjes geen broekje aan en hij stond op zijn teentjes en ik zag gewoon dat hij gespierde kuiten heeft.
Maandag gingen we naar Safari Park "De Beekse Bergen". Net zoals afgelopen augustus hadden we ook dit keer weer vrijkaartjes voor dit park. Als je mag verblijven in het huisje van Stichting Gijsje Eigenwijsje krijg je die kaartjes bij de receptie als je je aanmeld. We hadden 4 kaartjes gekregen en Luca is onder de 3 jaar, dus voor hem hoefden we geen kaartje in te leveren dus we konden zelfs 2 keer naar het park. We begonnen maandag met veel goede moed aan de wandelsafari. Luca in de wandelwagen en kijken bij de aapjes, vogels, leeuwen etc. Het boeide hem allemaal niet. Waar andere kindjes dierengeluidjes nabootsen, de dieren aanwijzen, onder de indruk zijn was Luca dit niet. Hij werd op een gegeven moment ook echt vervelend in de wandelwagen dus hebben we hem laten lopen. Jaaaaa, dit wilde Meneer Woudboer wel. Rennen, rennen en rennen. Gillen en rennen. Rennen en gillen. Lachen en rennen, rennen en lachen. Overal heen waar wij niet heen wilde (teruglopen naar waar we al geweest waren) haha. Ja en terug in de wagen werd dus keihard brullen. Uiteindelijk kwamen we bij het Kongo gedeelte waar je kunt eten, drinken, zitten en als kind kunt spelen in de speeltuin. Ja, hier hadden we geen kind aan hem. Meneer renden naar de speeltoestellen en we 'zagen' hem niet meer. Wat nou diertjes kijken: "Ik wil spelen!".
Hij hield de grote kinderen goed in de gaten en liep ze achterna. In het hele park hadden we tot dat punt maar 2 gezinnen gezien en meer niet. De grote kinderen waren van een schoolreisje.
Opeens zag hij een kindje klimmen op een wiebelende loopbrug, dit wilde hij ook wel proberen. Ja dit was toch wel erg lastig. Maar samen met papa lukt alles! :-)
Maandag gingen we naar Safari Park "De Beekse Bergen". Net zoals afgelopen augustus hadden we ook dit keer weer vrijkaartjes voor dit park. Als je mag verblijven in het huisje van Stichting Gijsje Eigenwijsje krijg je die kaartjes bij de receptie als je je aanmeld. We hadden 4 kaartjes gekregen en Luca is onder de 3 jaar, dus voor hem hoefden we geen kaartje in te leveren dus we konden zelfs 2 keer naar het park. We begonnen maandag met veel goede moed aan de wandelsafari. Luca in de wandelwagen en kijken bij de aapjes, vogels, leeuwen etc. Het boeide hem allemaal niet. Waar andere kindjes dierengeluidjes nabootsen, de dieren aanwijzen, onder de indruk zijn was Luca dit niet. Hij werd op een gegeven moment ook echt vervelend in de wandelwagen dus hebben we hem laten lopen. Jaaaaa, dit wilde Meneer Woudboer wel. Rennen, rennen en rennen. Gillen en rennen. Rennen en gillen. Lachen en rennen, rennen en lachen. Overal heen waar wij niet heen wilde (teruglopen naar waar we al geweest waren) haha. Ja en terug in de wagen werd dus keihard brullen. Uiteindelijk kwamen we bij het Kongo gedeelte waar je kunt eten, drinken, zitten en als kind kunt spelen in de speeltuin. Ja, hier hadden we geen kind aan hem. Meneer renden naar de speeltoestellen en we 'zagen' hem niet meer. Wat nou diertjes kijken: "Ik wil spelen!".
Hij hield de grote kinderen goed in de gaten en liep ze achterna. In het hele park hadden we tot dat punt maar 2 gezinnen gezien en meer niet. De grote kinderen waren van een schoolreisje.
Opeens zag hij een kindje klimmen op een wiebelende loopbrug, dit wilde hij ook wel proberen. Ja dit was toch wel erg lastig. Maar samen met papa lukt alles! :-)
Dinsdag zou de minst mooie dag van de week worden (kans op buien en veel bewolking) dus hadden we besloten om te gaan zwemmen. We zijn naar het zwembad De Tongelreep geweest in Eindhoven. Een groot zwembad waar ik ook een keer bent geweest toen ik op schoolkamp was in de 3e klas. We hadden ons omgekleed en Luca kreeg voor het eerst zwembandjes om. Hetgeen ik al voorspelde gebeurde natuurlijk: Krijsen. Hij kende het niet en dan dat gefrunnik aan zijn lijfje, 1+1+2.
Gelukkig hadden we ze al omgedaan in de kleedkamer zodat hij flink afgeleid kon worden toen hij het zwembad zag. Meteen toen hij door het voetenbadje liep was het over. Toen hij wat had gestampt in het water zag hij het zwembad. Hij rende er op af en ik hielp hem met de opstapjes. In het water ging hij zo snel rennen dat hij omviel met zijn gezicht vol onder water. Ik trok hem naar boven en hij was zich rot geschrokken. Hij begon wat te huilen en hapte naar adem maar al gauw wilde hij verder rennen. Toen gebeurde weer hetzelfde: rennen, rennen, vallen, schrikken, huilen. Ik gaf hem mijn hand en samen liepen we verder en zo ging het goed. Het water liep langzaam af en toen het wat dieper werd tilde ik hem op. Wat een lol had ie zeg.
Later nog in het peuterbadje gespeeld met papa en mama en vooral het water wat in het badje werd gespoten was erg interessant. Luca werd helemaal wild. Hij schreeuwde van plezier als hij de waterstralen voelde.
Later is papa nog van alle glijbanen afgegaan en dobberde Luca lekker rustig in zijn gele babydrijver.
Gelukkig hadden we ze al omgedaan in de kleedkamer zodat hij flink afgeleid kon worden toen hij het zwembad zag. Meteen toen hij door het voetenbadje liep was het over. Toen hij wat had gestampt in het water zag hij het zwembad. Hij rende er op af en ik hielp hem met de opstapjes. In het water ging hij zo snel rennen dat hij omviel met zijn gezicht vol onder water. Ik trok hem naar boven en hij was zich rot geschrokken. Hij begon wat te huilen en hapte naar adem maar al gauw wilde hij verder rennen. Toen gebeurde weer hetzelfde: rennen, rennen, vallen, schrikken, huilen. Ik gaf hem mijn hand en samen liepen we verder en zo ging het goed. Het water liep langzaam af en toen het wat dieper werd tilde ik hem op. Wat een lol had ie zeg.
Later nog in het peuterbadje gespeeld met papa en mama en vooral het water wat in het badje werd gespoten was erg interessant. Luca werd helemaal wild. Hij schreeuwde van plezier als hij de waterstralen voelde.
Later is papa nog van alle glijbanen afgegaan en dobberde Luca lekker rustig in zijn gele babydrijver.
Woensdag zijn we naar Speelboerderij De Vossenberg gegaan. Het is een soort van Monkey Town / Ballorig van binnen maar buiten is een hele grote speeltuin en boven kun je je kinderfeestje vieren en dan timmeren en knutselen de kinderen.
Luca heeft zich weer prima vermaakt in de ballenbak, van de glijbaan af, klimmen en klauteren. Ook in de buitenspeeltuin wilde hij alles even bekijken en proberen. Het was echt heel leuk en we besloten later ook om vrijdag weer heen te gaan. Als we vrijdag hadden uitgecheckt zouden we daar heen gaan tot na de lunch en dan terug naar huis rijden zodat Luca weer lekker in de auto kon slapen.
Donderdag zijn we weer naar de Beekse Bergen gegaan om het dit keer anders aan te pakken. Niet meer de wandelsafari maar beginnen met de autosafari. Luca keek weer niet naar de diertjes maar papa en mama wel. We reden door tot we bij het Kongo punt kwamen en daar parkeerden we de auto. Daar heeft Luca ruim een uur gespeeld in de speeltuin en dan voornamelijk op het grote luchtkussen. Hij vindt het geweldig om te springen en dit lukt hem ook echt goed. Uiteindelijk lukte het hem zelfs om er zelf op en af te komen.
Veel kindjes keken vreemd naar Luca vanwege zijn sonde. Sommige vinden het eng en anderen willen het aanraken. We houden dit goed in de gaten en grijpen in als dit nodig is. Maar we willen niet te panisch doen, dus houden we het luchtig.
Sommige ouders leggen uit wat het is als hun kindje vraagt wat het is en andere ouders vragen aan ons wat het is. Het zou zo fijn zijn als hij dat ding niet meer in hoeft. Voor hem, voor ons, voor zijn ontwikkeling maar ook voor de sociale interacties tussen hem en andere kindjes.
Toen het tegen 12 uur liep zijn we weer terug gegaan naar de auto en hebben we de autosafari afgemaakt en zijn doorgereden naar huis.
Toen was de week alweer voorbij.
We hebben natuurlijk nog veel meer gedaan, maar dit waren zeg maar de hoogtepunten.
Ojaaaa...... Luca heeft flink wat hoogtepunten laten zien deze week: Hij heeft geproefd en mini hapjes genomen van: Noedels, pannenkoeken, patatjes, brood en vandaag zelfs tomaat, banaan en makreel.
Hij brengt het zelf naar zijn mondje of hij laat het toe als wij het in zijn mondje willen stoppen. Het zijn geen grote happen, en eten vind ik een groot woord ervoor, maar het zijn zeker grote stappen vooruit.
Zoooo trots!!!
Luca heeft zich weer prima vermaakt in de ballenbak, van de glijbaan af, klimmen en klauteren. Ook in de buitenspeeltuin wilde hij alles even bekijken en proberen. Het was echt heel leuk en we besloten later ook om vrijdag weer heen te gaan. Als we vrijdag hadden uitgecheckt zouden we daar heen gaan tot na de lunch en dan terug naar huis rijden zodat Luca weer lekker in de auto kon slapen.
Donderdag zijn we weer naar de Beekse Bergen gegaan om het dit keer anders aan te pakken. Niet meer de wandelsafari maar beginnen met de autosafari. Luca keek weer niet naar de diertjes maar papa en mama wel. We reden door tot we bij het Kongo punt kwamen en daar parkeerden we de auto. Daar heeft Luca ruim een uur gespeeld in de speeltuin en dan voornamelijk op het grote luchtkussen. Hij vindt het geweldig om te springen en dit lukt hem ook echt goed. Uiteindelijk lukte het hem zelfs om er zelf op en af te komen.
Veel kindjes keken vreemd naar Luca vanwege zijn sonde. Sommige vinden het eng en anderen willen het aanraken. We houden dit goed in de gaten en grijpen in als dit nodig is. Maar we willen niet te panisch doen, dus houden we het luchtig.
Sommige ouders leggen uit wat het is als hun kindje vraagt wat het is en andere ouders vragen aan ons wat het is. Het zou zo fijn zijn als hij dat ding niet meer in hoeft. Voor hem, voor ons, voor zijn ontwikkeling maar ook voor de sociale interacties tussen hem en andere kindjes.
Toen het tegen 12 uur liep zijn we weer terug gegaan naar de auto en hebben we de autosafari afgemaakt en zijn doorgereden naar huis.
Toen was de week alweer voorbij.
We hebben natuurlijk nog veel meer gedaan, maar dit waren zeg maar de hoogtepunten.
Ojaaaa...... Luca heeft flink wat hoogtepunten laten zien deze week: Hij heeft geproefd en mini hapjes genomen van: Noedels, pannenkoeken, patatjes, brood en vandaag zelfs tomaat, banaan en makreel.
Hij brengt het zelf naar zijn mondje of hij laat het toe als wij het in zijn mondje willen stoppen. Het zijn geen grote happen, en eten vind ik een groot woord ervoor, maar het zijn zeker grote stappen vooruit.
Zoooo trots!!!
Deze vakantie kon op geen beter moment komen. We kregen het aangeboden net nadat we in spanning hadden gezeten om een mogelijk recidief van de leukemie. En vorige week heb ik m'n contract getekend bij mijn nieuwe baan en daar ga ik per 1 mei beginnen. Het voelt dus echt als een afsluiting. Afsluiting van alle nare (zacht gezegd) gebeurtenissen van de afgelopen anderhalf jaar.
We hadden nog even fulltime quality time met ons gezinnetje voordat het drukke werk leventje weer gaat beginnen. Even helemaal niks hoeven en alles mogen. Even eruit, even met zijn 3-tjes tot rust komen. En wat hebben we genoten. Nog meer overigens dan de vorige keer in augustus. Dit heeft allemaal te maken met Luca die niet meer spuugt. Vorige keer spuugde hij zoveel dat we daar tot 2x toe wassen hebben moeten draaien met beddengoed en meer dan 20 hydrofiele luiers. De sonde lag er toen een keer uit, hij spuugde zelfs oud bloed op en als we hem hoorde kokhalzen moesten we ons naar hem toe haasten om zijn sonde tegen te houden bij zijn neusje zodat hij hem er niet uit kon spugen.
Het is nu zoveel rustiger met hem en we hebben echt meer dan genoten van hem, van ons gezin.
We zijn de stichting zo dankbaar dat dit mogelijk is gemaakt. Duizend maal dank!
10 Mei, aanstaande, heb ik weer controle met Luca in het WKZ. Er zat voor het eerst 2 maanden tussen dus het wordt wel weer tijd. Het is voor ons heel fijn om te horen dat het nog steeds goed is.
Na de controle zal ik weer een blog schrijven.
Veel liefs van Michel, Nancy en Luca.
We hadden nog even fulltime quality time met ons gezinnetje voordat het drukke werk leventje weer gaat beginnen. Even helemaal niks hoeven en alles mogen. Even eruit, even met zijn 3-tjes tot rust komen. En wat hebben we genoten. Nog meer overigens dan de vorige keer in augustus. Dit heeft allemaal te maken met Luca die niet meer spuugt. Vorige keer spuugde hij zoveel dat we daar tot 2x toe wassen hebben moeten draaien met beddengoed en meer dan 20 hydrofiele luiers. De sonde lag er toen een keer uit, hij spuugde zelfs oud bloed op en als we hem hoorde kokhalzen moesten we ons naar hem toe haasten om zijn sonde tegen te houden bij zijn neusje zodat hij hem er niet uit kon spugen.
Het is nu zoveel rustiger met hem en we hebben echt meer dan genoten van hem, van ons gezin.
We zijn de stichting zo dankbaar dat dit mogelijk is gemaakt. Duizend maal dank!
10 Mei, aanstaande, heb ik weer controle met Luca in het WKZ. Er zat voor het eerst 2 maanden tussen dus het wordt wel weer tijd. Het is voor ons heel fijn om te horen dat het nog steeds goed is.
Na de controle zal ik weer een blog schrijven.
Veel liefs van Michel, Nancy en Luca.